New York City

We hebben honger, op de eerste dag New York hebben we veel gelopen en gezien. We lopen via de trappen het metrostation uit. Even iets eten en dan de lichtjes van Times Square bekijken. Althans... dat was het plan. Als we buitenstaan, staan we in een zijstraat van Times Square, die ook vol hangt met felle en knipperende billboards. Het is onmogelijk om onverschillig door te lopen, zo overdonderend zijn alle lichten, geluiden en mensen om ons heen. Na het eten keren we terug naar Times Square, waar we makkelijk een avond doorbrengen. Een Disneywinkel, M&M-shop van 4 verdiepingen en een speciale winkel voor onze favoriete chocola: Reese’s! Met een volledig Reese’s outfit, souvenirs voor thuis en een lading chocola voor onszelf, komen we even later de winkel uit. We nemen plaats op een tribuneachtige trap middenop Times Square en kijken ons de rest van de avond de ogen uit.

Onze dag begon in een heel andere sfeer, namelijk bij het 9/11 Memorial. Het was er druk op deze zondagochtend vanwege een hardloopwedstrijd waarvan de opbrengst naar de nabestaanden van omgekomen brandweermannen en politieagenten ging. Er hing een bijzondere en pakkende sfeer van samenhorigheid, met veel vlaggenvertoon en de trots voor de zogenoemde ‘first responders’ was duidelijk zichtbaar. Het 9/11 Museum zelf is net zo indrukwekkend. Je wordt weer meegenomen in die historische dag en maakt elke minuut opnieuw mee door televisiebeelden, geluidsopnames en veel ‘objecten’ die in het museum zijn gezet. Onderdelen van de constructie van het WTC, vliegtuigriemen, een verpletterde brandweerwagen en persoonlijke eigendommen. Uren kijken we er rond. Het contrast met de werkelijkheid is groot als we opeens weer buiten staan. We gaan naar de meest zuidelijke punt van Manhattan, kijken uit richting het Vrijheidsbeeld en lopen over Wall Street.

De volgende ochtend krijgen we een flashback aan de CN Tower in Toronto. We staan we weer in een zoevende lift, die ons binnen een minuut boven alle andere gebouwen brengt. Nu staan we op de top van het Empire State Building en vergapen ons aan de grootsheid van New York. We horen het geluid van de stad zich mengen, met de ijle rust van de wolken. Overal zien we wolkenkrabbers, we zien de ijkpunten van de stad: het Vrijheidsbeeld, Ellis Island, de Brooklyn Bridge, Central Park en aan de andere kant van de Hudson denken we ons hotelletje in Jersey City te zien. Natuurlijk zwaaien we even naar Trump Tower, want nadat we weer met de voeten op de vaste grond staan, is dat onze volgende bestemming. Sinds de eigenaar van dit reusachtige gebouw president is geworden, moet je eerst langs een legertje Secret Service agenten voordat je binnen bent. Dan staan we opeens voor een reusachtige waterval en overal om ons heen muren van glimmend brons en goud. Op de roltrappen van het atrium, waar The Donald vanaf ging toen hij zijn presidentscampagne aankondigde, glimmen onze spiegelbeelden in het marmer om ons heen. We bezoeken natuurlijk de Trumpstore, waar je werkelijk álles van de man kan kopen. Mokken, magneten, kaarten, eten en zelfs Actionman figuren van Donald en Melania. Ook is er een campagnewinkel waar je het welbekende rode ‘Make America Great Again’-petje kunt kopen. Wij als Europeanen kunnen hier overigens niks kopen, omdat een Amerikaanse politieke campagne geen buitenlands geld mag aannemen. Een aanbod om dan cash te betalen wordt vriendelijk maar resoluut afgewezen: “No sorry, we hear the media already scream: money from Russia, money from Russia!!”. We besluiten na zoveel glimmend marmer om ons heen, wat rustigers op te zoeken en maken een grote wandeling door Central Park. Het is een rustpunt in de grote stad. Liggend op de grote grasweide, zien we aan het rand van de park nog steeds de hoge wolkenkrabbers verderop. Even sluiten we onze ogen en genieten van de rust en de zon.

De rust is nodig voor als we de volgende dag New York uitrijden. Het verkeer komt van alle kanten en de nodige afslagen volgen elkaar in moordtempo op. En natuurlijk moet er per afslag van 3 banen worden gewisseld. Als we een uur onderweg zijn, wordt het langzaam wat rustiger. Totdat Mirna hardgrondig vloekt. Op mysterieuze wijze is er opeens een tussenpunt in de route van het navigatiesysteem gezet en rijden we volledig de verkeerde kant op. We zetten de auto op een sfeervol industrieterrein stil en bepalen opnieuw de route. Mirna bijt stiekem op haar lip als de verwachte reistijd ziet: precies evenlang als vanaf het hotel.