4000 kilometer
Blijf op de hoogte en volg Team
04 Oktober 2019 | Canada, Hope
Na een indrukwekkende laatste dag door Banff komen we na zonsondergang aan in onze cottage van vannacht. Deze blijkt net buiten Golden, letterlijk in de middle of nowhere te liggen. De inmiddels aangeschoten parkeigenaar vertelt ons dat we de enige gasten zijn en leidt ons naar een fantastische, schone en ruime cottage. We slapen heerlijk in het donkere bos zonder internet en omgevingsgeluid, ondanks elk moment er een beer lijkt aan te kloppen.
Bijgeslapen stappen we de volgende dag in de auto. We rijden nog één keer tussen de reusachtige bergen, de mooie meertjes en rivieren als we Glacier National Park passeren. Dan laten we dit voor ons inmiddels bijna vertrouwde landschap en rijden via de heuvelachtige en zanderige prairie rondom Revelstoke wéér een nieuwe wereld binnen. Opeens lijkt het alsof we in Zuid-Frankrijk of Italië zitten. Groene heuvels, boerderijen met fruitbomen, wijngaarden en overal bordjes die ons op een lokaal wijnhuis wijzen. We verbazen ons hoeveel landschappen we inmiddels afgelopen 3 weken hebben gezien. We slapen vannacht op een heuvel, midden tussen de wijngaarden en appelbomen, en zicht op Wood Lake. Er is een bbq en zelfs een jacuzzi, dus zult ons niet hebben horen klagen.
De volgende dag rijden we toch door, op naar onze laatste stop in de Sunshine Valley. In een heuze houthakkerscottage mét haard genieten we van de laatste 2 dagen in dit prachtige land. We bezoeken EC Manning Provincial Park en maken een paar mooie hikes. ‘s Avonds koken we voor het eerst voor onszelf tijdens deze vakantie en steken we de haard hoog. Op laatste avond sluiten we de vakantie af in een echte diner, het enige restaurant in de wijde omgeving. Nog één keer een lekkere hamburger, een grote en malse steak en een ijskoud Canadees bier.
Na een uitgebreid ontbijt met pannenkoeken gaan we op pad. Met de Amerikaanse grens continu links van rijden we richting Vancouver. Het begint pijpenstelen te regenen als we de rondweg oprijden. Zo eindigt onze laatste dag toch nog hoe het drie weken geleden begon.
We leveren onze auto in. Bijna 4000 kilometer, staat er bijna onopvallend op het bonnetje. 4000 onvergetelijke kilometers, die geen moment hebben verveeld. Van de relaxte stad Vancouver, de regenwouden en walvissen van Vancouver Island, tot de eindeloze bergen, de helblauwe meren die nooit verveelden en het wildlife dat we tegenkwamen. Maar vooral ook de vele countrynummers uit de autoradio die we inmiddels uit ons hoofd kennen, de biertjes en vette hamburgers in restaurants en de vele hotels en cottages waar we ‘s avonds tevreden in slaap vielen. Dát waren die 4000 kilometers.
Bijgeslapen stappen we de volgende dag in de auto. We rijden nog één keer tussen de reusachtige bergen, de mooie meertjes en rivieren als we Glacier National Park passeren. Dan laten we dit voor ons inmiddels bijna vertrouwde landschap en rijden via de heuvelachtige en zanderige prairie rondom Revelstoke wéér een nieuwe wereld binnen. Opeens lijkt het alsof we in Zuid-Frankrijk of Italië zitten. Groene heuvels, boerderijen met fruitbomen, wijngaarden en overal bordjes die ons op een lokaal wijnhuis wijzen. We verbazen ons hoeveel landschappen we inmiddels afgelopen 3 weken hebben gezien. We slapen vannacht op een heuvel, midden tussen de wijngaarden en appelbomen, en zicht op Wood Lake. Er is een bbq en zelfs een jacuzzi, dus zult ons niet hebben horen klagen.
De volgende dag rijden we toch door, op naar onze laatste stop in de Sunshine Valley. In een heuze houthakkerscottage mét haard genieten we van de laatste 2 dagen in dit prachtige land. We bezoeken EC Manning Provincial Park en maken een paar mooie hikes. ‘s Avonds koken we voor het eerst voor onszelf tijdens deze vakantie en steken we de haard hoog. Op laatste avond sluiten we de vakantie af in een echte diner, het enige restaurant in de wijde omgeving. Nog één keer een lekkere hamburger, een grote en malse steak en een ijskoud Canadees bier.
Na een uitgebreid ontbijt met pannenkoeken gaan we op pad. Met de Amerikaanse grens continu links van rijden we richting Vancouver. Het begint pijpenstelen te regenen als we de rondweg oprijden. Zo eindigt onze laatste dag toch nog hoe het drie weken geleden begon.
We leveren onze auto in. Bijna 4000 kilometer, staat er bijna onopvallend op het bonnetje. 4000 onvergetelijke kilometers, die geen moment hebben verveeld. Van de relaxte stad Vancouver, de regenwouden en walvissen van Vancouver Island, tot de eindeloze bergen, de helblauwe meren die nooit verveelden en het wildlife dat we tegenkwamen. Maar vooral ook de vele countrynummers uit de autoradio die we inmiddels uit ons hoofd kennen, de biertjes en vette hamburgers in restaurants en de vele hotels en cottages waar we ‘s avonds tevreden in slaap vielen. Dát waren die 4000 kilometers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
